Van Heeswijk naar Astrantia – De Gelderlander

Jorren van Dongen

Middelaar

‘Wie er veel mee bezig is geweest? Mijn broer!” Olivier de Schouwer schudt lachend zijn hoofd. “Sebastiaan wilde dat ik bij zijn team kwam voetballen.” Maar dat was geen vanzelfsprekend: Olivier voetbalde zijn hele leven bij VV Heeswijk, scheurde in 2022 zijn kruisband af en speelde sindsdien geen enkel duel meer.

“Ik liep stage in Mexico”, gaat De Schouwer (nu 25) drieënhalf jaar terug in de tijd. “Ik kwam terug voor carnaval en een skitrip. Tijdens een afdaling bij het skiën ging het mis.” Aanvankelijk dacht hij dat de schade meeviel. Zo vloog de verdediger zonder doktersbezoek terug naar Centraal-Amerika.

“Mijn stage zat er eigenlijk op, maar ik besloot er nog te blijven werken. De pijn hield echter aan, waardoor ik toch maar in Mexico een dokter bezocht. Die concludeerde dat een operatie onvermijdelijk was. Die ingreep wilde ik liever bij een Nederlandse arts laten doen, maar het duurde uiteindelijk nog tot september 2023 voor die operatie daadwerkelijk plaatsvond.”

Na de ingreep bleven de knieklachten voor Olivier aanhouden. “Zonder duidelijke reden verliep de revalidatie traag en bleef ik last houden. Mei vorig jaar ben ik opnieuw geopereerd om littekenweefsel te verwijderen. Daarna ging het eindelijk beter.” De wens om weer te voetballen verdween niet. “Ik heb mijn knie stap voor stap sterker gemaakt. Daarna durfde ik weer te gaan voetballen.”

Een half jaar geleden maakte Olivier zijn rentree op het trainingsveld van derdeklasser VV Heeswijk. “Dat was de meest logische keuze.” Toch merkte hij al snel dat er veel veranderd was. “Veel jongens met wie ik jarenlang speelde, waren inmiddels vertrokken. Niet vreemd natuurlijk, maar ik vond het wel jammer.”

In de periode dat hij zelf niet speelde, ging Olivier geregeld kijken bij zijn broer Sebastiaan (26), die al jaren het doel verdedigt van het Limburgse Astrantia. “Hij begon er steeds vaker over om een keer mee te trainen. Dat kon geen kwaad, dacht ik, en zo stond ik ineens bij Astrantia op het veld.” Met Patrick Pothuizen als trainer. “Patrick was aardig enthousiast over me”, zegt Olivier. ,,Hij heeft me erbij genomen. Erg leuk, want toen ik bij mijn broer ging kijken, kwam ik er al achter dat Astrantia een leuk team had.”

Met zijn knie gaat het goed: “Ik heb er tijdens het voetballen sowieso geen last van. Een dag later is de knie soms stijf, maar als dat het enige is dan vind ik het prima. De doelstelling voor nu is om weer volledig fit te worden en weer op niveau te komen.” Fit is hij nog niet helemaal. Zo bekijkt hij deze zondag de thuiswedstrijd tegen Constantia (4-2 zege) in de vierde klasse G vanaf de kant.

Broer Sebastiaan vindt de komst van ‘Ollie’ erg leuk: “Sinds mijn overstap naar Astrantia ben ik Ollie al warm aan het maken voor deze transfer”, zegt de oudste van de twee broers die er via zijn vriendin uit Middelaar terecht is gekomen.

Van zijn woonplaats Den Bosch naar Middelaar is het 56 kilometer enkele reis. “Ik werk in Asperen (tussen Zaltbommel en Gorinchem, JvD) en eet voor het trainen bij mijn broer en zijn vriendin mee in Middelaar.” Lachend: “Dus het ligt inderdaad net allemaal niet op de route. Ik trainde de afgelopen periode twee keer per week, misschien bouwen we dat af naar wekelijks één training.”

Voor zijn opa maakt de afstand voor een bezoek aan Astrantia niets uit. Olivier: “Mijn opa is groot fan van Blauw Geel’38 uit Veghel (derde divisie, JvD). Maar als die ploeg niet speelt, dan komt hij bij ons langs.”